Dün akşam yatarken Uçurtma Avcısı adlı kitaba başladım. Kapağı açmamla yüz sayfayı okuduktan sonra kapatmam bir oldu. Öyleki bir çırpıda, bir solukta okudum Emir ve Hasan'ın çocukluğunu..
Sabah erkenden kalkıp işe gelmek olmasa, gece boyu öksürmekten uyuyamayıp ağlayan bebeğim hasta olmayıp kesintisiz uyusa, sabaha kadar okuyup bitirebilirdim bu güzel hikayeyi..
Heleki Cep Aynası blogunda gördüğüm bu güzel kitaplığın önündeki, şu rahat koltuğa otursam; arkamı da rengarenk yumuşak yastıklara yaslasam ne de keyifle okurdum...
Okuduğum az sayıda etkileyici romanlardan biriydi.. Ben de bir an önce bloğumda paylaşacağım bu güzel kitabı :)
YanıtlaSil